Azad Et

Ortadan ikiye bölünmüş elma gibiyim,
Bir parçası yenmiş,
Diğeri, oracıkta sararmış!
Yaşamın tüm şartlarını kabul etmişim,
İsyanım "olmayana" olmadı hiç bir zaman!
Yapamamış olduğuma öfkelenmiş-im,
Şükürle karışık yaşadım,
Bardağa düşen şeker gibi,
Kaderime razı bir yanım da varmış!

Bunu da zamanla öğrendim...

Öyle boş boş bakma,
Gözlerime düşen yalnızlık,
Kalbimde yok mu sanıyorsun?
Hüzünlü bir baharın,
Yalnızlığına ev sahipliği yapıyorum!

Şu an tüm mevsimler,
Kullanılan tüm zaman ölçümleri,
Dursun, çalışmasın istiyorum,
Ya da karşı kıyıdan,
Bir ses, bir selam gelsin,
Beklentim çok mudur, bilmiyorum?

Yanaşan her vapurun köpüğünde,
Kenara vuran deniz oluyorum,
Yok olduğunu bilerek,
Aynı saatte rıhtımda bekliyorum,
Sahibine itaat eden,
Her seferinde itilip kakılan,
Bir kez bile kıymeti bilinmeyen!
Köle gibi hissediyorum...

Gelmeyeceksin belli ki,
Dönmeyeceksin geriye,
Ya beni de al yanına,
Ya da yeter artık, deli etme!
Nedir benden isteğin,
Veya var mıdır?
Yoksa şayet,
Beni artık azad et!