Azap Duvarları

Zakkum ağaçlarıyla büyütmüşüm ruhumu

Ayağımda kristal prangalar terliyor kemiklerim

Kavalım nemli sesinle karışsın kanıma

Gece gibi kabir içindeyim boz tövbeni artık

Azap bir yüzü var duvarların suspusum

II.

Firkat uladı yarınlarıma karanlıklar doğunca

Nefesini bedenime üfürüp ömrümden gün aldın

Yüzü çatlak bir kılıf içinde sıkışır anıların

Hayalini unutmak için balyoz indir düşlerime

Elerin dert görmesin yüzümü toprağa döndüm

III.

Hüviyetim ıskartaya çıkmış kâğıt parçası

Hücra bir halim var hâsılam mesture

Heybemde seni anımsatan şiirlerim birikir

Kalbine firak mührü vurulmuş olanlardanım

Bakma öyle annemin yetiştirdiği saf çocuğum

IV.

İnzivam hücreleri akar hummalı saatlerde

Anın dakikayla erirken yaşlar dökülür küllüğe

Bedenim susku ruhum sensiz şizofreni

Serap olabilirsin bedeviyim çölün düşünde

Kıpkızıl renkli son baharlara göçüyorum