Azma

Kor alevler yaktı beni düştüm dostun gönlüne,

Gönül denen dönme dolap döner kendi kendine,

Bu ne acayip bir ateştir,külü olmaz,kavurur,

Rüzgar esmez,harman yeri ,taneleri savurur.

Ağla ağla,Mecnun ol ki ,içten içe yanasın

Deli gönül içten içe kanar ise kanasın.

Pervaneyim,ben dönerim,yanan benim kime ne,

Vuslat bana hak olursa,gideceğim kendine.

Ser çeşmenin suyu benim,boşa akmam,

doluyum,

Gelen içsin,gören baksın,aşk kervanı yoluyum.

Garip garip yolcu geçer, hem bakar hem ağlarım,

Suyum akmaz,kornam bozuk,dolu kaba çağlarım.

Bir gün ola ecel gelse hesap sorsa ne derim,

Fener yanmaz,ışığım yok,Kandil olur sönerim.

Düştüm yola,,bu gecenin,demi koyu,içerim,

Aşk ateşi,kim bilecek,hem yanar hem sönerim.

Ömür denen bu köprüden niceleri geçmişler,

Kah ağlayıp,boz bulanık, hayat suyu içmişler.

Aşk yakarsa ,beni yakar,sana ne olur gönül,

İçim dışım murdar olmuş,çözül bebeğim,çözül.

Sen yanmazsan,ben yanmazsam,kim erecek fendine,

Bu derenin suyu bitmez,akar kendi kendine,

Bu kalenin Burcu yüksek,iyi bak ki göresin,

Gönül yolu Hak’ka gider,varır isen,seversin.

Aşk badesi,demi koyu,içtim içtim mest oldum,

Bir gül idim,gonca oldum,sonra sararıp soldum.

Azma dedim bu gönlüme,azar isen yanarsın,

Bir fanisin,böbürlenme,kendini ne sanarsın.

Çatalca/Binkılıç/Uhr:04:02

01/02/2022