Azrail'le Hasbıhal

Çocuktum.
Oyuna daldım.
Yanına gelmeyi unuttum.
Ey Azrailciğim.
Özür dilerim.
Sen de zaten çocuk.
Kefen giyemez dedin.
Masum yüzüme bakıp acıdın.
Kendi halime bırakıp gittin.
Başka canlar alarak beni avuttun.
İstersen şimdi al canımı.
Tasam yoktur.

Gençtim.
Zevki sefaya daldım.
Bir elimde cımbız, bir elimde ayna.
Umurumda değil dünya.
Çaldım çaldım oynadım.
Ey Azrailciğim.
Özür dilerim.
Sen de zaten körpe.
Kefen yakışmaz dedin kıymadın.
Şeytanımla baş başa bırakıp gittin.
Başka canlar alarak beni uyuttun.
İstersen şimdi al canımı.
Korkum yoktur.

Yaşlandım.
Acılarla, sızılarla oturdum.
Ne evlatlarım, ne dostlarım.
Bir köşede unutuldum.
Ey Azrailciğim.
Özür dilerim.
Sana lanet okudum.
Sen de zaten ihtiyar.
İhtiyarlığıma bağışladın, hürmet ettin.
Parayla değil, sırayla dedin.
Başka canlar alarak beni unuttun.
Hadi ama.
Ama hadi.
Zaten geciktim.
Şimdi alabilirsin canımı.
İtirazım yoktur.
Her şeyden elimi, eteğimi çektim.

Şiirde Nedir ?

Hasbıhal ( hal hecesi uzun okunur . Arapça ) Söyleşi, sohbet.

Körpe : ( Sıfat ) Yeni yetişmekte olan, genç.

Lanet ( la hecesi ince ve uzun okunur. Arapça ) Tanrı'nın sevgi ve ilgisinden uzak olma, beddua.

Hürmet ( Arapça ) Saygı.

Elini eteğini çekmek ( Deyim ) O işle ilgisini kesmek, atık uğraşmaz olmak.