Baba...

Güneş,
Yüzüme sensiz değdi bu gün.
Niye zamansız gittin ey koca çınar,
Hep haberli giderdin,
Bu sefer habersizdi ölümün.

Bu sabah sensiz uyandık gerçeklere,
Sen hakikaten yokdun.
Sabah yoklaması yapılmadı bak,
?Kalkın eşek sıpaları' diye,
Doldurmadı odaları o ses tonun.

Yumurta tavasına sensiz bandım ekmeği,
Çatalımı yerine koymadım baba.
Domatesin kabuklarını bu sefer soydum.
Sen yoksun ya;
Çayıma beş şeker koydum.
Lokmalarımı çiğnemeden yuttum da,
?Hayır, tabağını bitireceksin' demedi kimse,
Alel acele doydum.

Bu sefer ilk ben kalktım sofradan,
Hemen çizgi film açtım televizyonda.
Annem ilk kez kızdı,
?Evimiz yasta, açmayın şunu'
Dikkat edin.
Keşke olsaydın be babacığım,
?Kızma çocuğa hanım',
?Bu yuvamızın erkeği olacak'derdin.

?Haydi bana eyvallah' demedin,
Keyif çayından sonra.
Bu sabah sen işe gitmedin.
Yolcu edemdim köşe başına kadar,
Ne elini cebine attın,
Ne de harçlık verdin.
Üstelik,
?Evden ayrılma, yaramazlık yok' demedi dilin.

Sensizlik özgürlük mü,
Çözemedim bir türlü baba.
Her şeyi yapıyorum,
Hiç izin istemiyorum kimseden.
Ama akşam olunca her tarafı kapatıyoruz ya;
?Ah babanız olsaydı' diyor ya annem
İşte o dokunuyor bana,
İşte,
O zaman korkuyorum istemeden.

Bak

Yine akşam,
Yine yoksun,
Çık gel be babacığım.
Ulaştığım kadar da olsa beline dolansam,
Ne büyük ellerin vardı;
Şöyle bir yanak sıksa parmakların,
?Ne haber aslanım' dese dilin,
Şöyle bir başımı okşasan.

Gel be koca çınar,
Ev huzur,
Huzur sen koksan.

Geceleri korkmasam

Babam....