Baba Acısı

gitmek istedim seninle
öylece kaldım olduğum yerde
göndermek istemedim seni gittiğin yere
engel olmadım azrailin soğuk nefesine
baba...!
çaresizce yıkılışını seyrettim
kaldırmaya gücüm yetmedi seni
gözlerindeki son vedayla
lanet yağdırarak vedalaştım
baba...!
dudaklarıma kader kelimesi yapıstırdım
gözlerime akıtamadığım gizli bulutu sakladım
kulaklarıma atamadığım çığlıkların hayalı tıkadım
yüreğimı inancımım tesellisiyle boğdum
baba...!
neden diyemedim
niçin bu acı bende diye soramadım
içimdeki saklı kalan isyanları koparamadım
kimi kime şikayet edeceğimi bilemedim
baba...!
içimdeki çığlığı dışarıya fırlatmak
denize kasırgamı koparmak
yağmura gözyaşlarımı katmak
neye yarar sensizliğin acısını bitirmiyor ki
baba....!
sağır kulaklarım sesine
kör gözlerim yüzüne
kırık kollarım ellerine
susuz yüreğim sevgine
baba...!
biz derken artık ben oldum
avutamıyorum kendimi zaman çaresi
beyhude arar seni gönlüm
acı öyle büyük ki geçmez sensiz
baba..!
ağlayamıyorum gözlerim sana yemin
içimdeki volkan dert yüreğime
odamım ışığı snein hayaline hasret
geçmiyor saniyelerdeki özlem sensiz
baba..!
acının kara bulutu gözlerime saklandı
sensizliğin düşüncesi beynimi ördü
yetim kız damgası ismime vuruldu
yokluğun çaresizliği ruhuma hükmetti
baba...!