Babam

bir insandı ki, yüregi daglara eş
dert ortagıydı gönülden bir hoş
dedin durdun bu dünya hep boş
ansızın gidi verdin zamansızca sen

deger verdin deger hiç görmedin
üzüntüyü kederi yüregine gömdün
ekmegini paylaştın dostlarına verdin
sen gittin bir daha geri dönmedin

yıllar öncesiydi o, büyük mutluluk
sen gittin ama seni hiç unutmadık
ardından dualarla hep seni andık
durmuyordu göz yaşlarım babam

eşine az rastlanır bir insandın
varlıgın bir gurur bir şan bir candın
yazardı kalemin bir zaman hiç susmadın
şiirlerinle caanı gönülden vardın babam

babam varlıgın mücevherdi servetti
yorgun gözlerimin aglamaktan feri bitti
ömrüm kül gibi savrulup seninle gitti
sen hep gönlümüzde yüregimizdesin

bir fatiha okurum ruhun huzura ersin
yerin cennet mekanın rahat olsun
yaktıgın ışıkların hiç sönmesin hep yansın
senin varlıgın dünyalara degerdi babam