Babam

BABAM

Benim babamın yüreği kocaman
Ama hep yaralı olan
Doğasında özünde sert görünüp
İçi pamuk gibi olan adam
Benim babam.
Bazen fikirlerimiz uyuş masada
Bazen birbirimizi anlamasak ta
Biliyorum ki yüreği kocaman
Yüzü gülmedi babamın
Hep özendi
Hep imrendi
Benim oğullarım derdi
Ama olmadı
Oğulları ona layık evlat olamadılar
Benim evlatlarım
Bir başka olmalı derdi hep
Sahip çıktım ben onlara derdi
Ama kimse onu anlamadı
Oğulları onu anlayamadı
Hep üzdüler babamı
Üzülme babam
Gizli gizli ağlama köşelerde
Belki bende sana layık evlat olamadım ama
Seni çok seviyorum
Yaşayamadın çocukluğunu biliyorum
Okumak istedin ama okutmadılar
Hakkını yediler
Çalıştın hep
İnşaatlarda harç taşıdın sırtında
Bizleri büyütebilmek için
Bizleri okutmak için
Belki kucağına alıp öpmedin
Belki saçlarımızı okşamadın
Belki sert bakışlıydın
Ama bizi sevdiğini çok iyi biliyorum
Keşke diğer kardeşlerimde bunu böyle bilseydi
Seni böyle anlayabilseydi
Senin övüneceğin evlatların olabilselerdi
Üzülme babam
Ağlama
Senin gözyaşlarını küçük kızının yüreğine akıtma.
Canım babam sana ömrümü adarım
Seni çok seviyorummm babacımmmm.
19:03:2009 NURSEL ÖZTÜRK