Babam'a

Çocuklarım var, iyi yetişsinler diye
Ben doğmadan çıkmıştın gurbet ele
Eşini ve yavrularını bırakıpta geride
Bir ömür tükettin ekmek diye diye

Almanya'da yabancıydın, Türkiye'de Almancı
Göçmen kuşlar gibi, iki yerde kurdun yuvanı
Yaz gelse de, ah bir görsem diye vatanı
Takvim yapraklarına akıttın gözyaşlarını

Özlemi katık ettin kuru ekmeğe
Hasret kaldın yıllarca sıcak yemeğe
Herkes giderken Antalya'ya denize
Sen yemedin, evlatlarım yesin diye

El alem otururken sıcak evinde
Geceleri bizim için gittin işine
Isınmak için çöktüğün köşede
Elinde süpürge vardı, kalbinde aile

Çocukken bakardım hep resmine
Hayaller kurardım yatağımda gizlice
Herkes babasıyla gezerken el ele
İçime akıttım gözyaşlarımı sessizce

Hele duyunca geleceğini izine
Nasıl da sevinirdim çocuk kalbimle
Balkona koşup her uçak sesinde
El sallardım belki görürsün diye

Garip olurdum geldiğin ilk hafta
Karşılık veremezdim beni kucaklamana
Tam alışıpta boynuna atılacağım anda
Yine iznin biterdi, giderdin bir anda

Bilmiyorum, hiç aldım mı âhını?
Üzdüysem eğer, affet sen evladını
Azrail bu...
Bilinmez ki kimin önce alır canını

Benim ki zaten yok...
Babam, asıl sen helal et hakkını