Babama

Her telefon sesiyle irkiliyordum
Belki siz arıyorsunuzdur diye
Günler günleri takip edip gidiyor
Lakin bitip tükenmiyor umutlar

Her günüm birbirinden kara sanki
Bugünüm dünden, yarınım bu günden
Geçmekle bitmiyor çileli günler
Tükeniyor umut üstüne umutlar

İki gözümün iki karası derdi babam
Meğer gözünde iki damla yaşmışız
Bir kırptı gözünü süzülüp gitti yanaktan
Yere düşen ilk damla ben oldum

İki kolum kanadım derdi babam
Meğer kanatta iki tüy gibiymişiz
Bir çırpıverdi kanadını kopup gittik
Yere düşen ilk tüy yine ben oldum

Kara oğlum derdi babam
Meger suratındaki kirmişim
Bir avuç su vuruverdi yüzüne
Silinip giden kara yine ben oldum

İki gözünün karası değil çapağı olsaydım
Kolu kanadı değil burnundaki tüy olsaydım
Kara oğlun değil yüzündeki ben olsaydım
Yeterki gurbette sesimi duysaydı babam

Söndü tüm umutlar,özlemler
Kesildi çareler tüm ihtimaller
Hepsi söndü gitti birer birer
Sönmedi sevgim bitmedi bekleyişim
01.03.1982 Çetin ÖZMEN