Babamdan Öğrendim
Babam hep derdi ki başını eğme çocuk
Dar günde mağrur gezmeyi babamdan öğrendim
Yıllardan beri lekesizdir alnı hep açık
Zalimi aşkla ezmeyi babamdan öğrendim
Eski toprak derler ya işte öyle çınardı
Her dostum diyene inanır çabuk kanardı
İyi niyetinin yüzünden kalbi yanardı
Dost düşman kimmiş sezmeyi babamdan öğrendim
Bir gün olsun yolundan çıkıp kötüye sapmadı
Kötülüğe kötü cevap vermedi yapmadı
Şükür olsun zamane ilahı paraya tapmadı
Bir tek Allah a tapmayı babamdan öğrendim
Köle gibi çalıştı ağa gibi yiyemedi
Bir yılda iki elbise bile giyemedi
Dertliyken bile derdim var dostum diyemedi
Etek değil el öpmeyi babamdan öğrendim
Benim bu yeteneğim doğuştan meziyetim
Babamı anlatmaktı kısacası niyetim
Onsuz ben bir hiçim yahut da EMRAH bir yetim
Sanmayın ki siz yazmayı babamdan öğrendim
31.08.2008
değerli yorumlarınız için saolun ama nebile abla benim babam yaşıyor bu şiirim sadece bir kurgudan ibaret sevgiyle kal😙
yalnız nebile abla şunu hemen açıklayayaım benim babam allahşükür sağ yaşıyor allah uzun ömür versin bu şiir tamamen kurgudan ve hayalden ibarettir saygılar 😙😂
👍babaya alkış...senin gibi bir evladı var...ve sana alkış👍babanı unutmamışsın..tebrikler kardeşim...😏
yüreğine sağlık adaş👍
👍tebrikler..