Babanın Ucunda...

öylece gittim ;
şuracıkta bir yaşlı otururdu her sabah
önünden geçerken gözüm hep eline ilişirdi
bembeyaz çizgiler iyice çukurlaşmış
bomboş beklentiler içinde
''Allah rızası için'' kurduğu cümleler
ıslak boğazında kalıp kalıp her defasında
bitmeye yüz tutmuyordu

öylece kalakaldım;
buracıkta bir boşluk sezdim
durduğum yerde ne bir iz vardı belirsiz oldu;
simsiyah yer ne kadar da yeni
dopdolu yaşadığım yaşam bu muydu yani?
''Allah razı geldi'' diyemedim kendime
yağmurlar ıslattı bu sefer saçlarımı
göz bebeklerim belleğime yerleşti
gitmeye çalıştım ise gidemedim işte

ya kalmaktan korkuyordum şuracıkta
ya da korktuğum kalamamaktı babamın burasında...

her ayna kendini göstermez sana;
bir gün karşılaşacağın hayat dev bir ayna
doya doya bak, sonra kapayıver gözlerini
aklı at ardından kalana yüz tut ve bitir sözlerini,
oracıkta kal...
babanın ucunda.