Babey

Gözlerimi açmadan daha
Senin ışığınla tanıştım ana
İlk ağıtımda seni andım
Yüreğimde esen umut rüzgarında
Ben bir kelebek gibi uçarken
Sen gül bahçesi oldun bana
Bazen gözyaşı oldun gecelerime
Başucumda şefkatle sabahlarken
Saçlarımda dolaşırdı ellerin
Ben gözyaşlarını avuçlarıma alıp
Hayatı yorumladım sessizce
Babamı sordum sonra mahzun yüreğimle
Uzağa çok uzaklara gitti, dedin
Bir kuşun sevda türküsüyle
Ve ben ne zaman bir çocuğu görsem
Babasıyla yürürken sahilde
Kuşların kanat çırpışlarını hissederim
Sönük yıldızlı yüreğimin gökyüzünde
Ve bir gece ağlarken sessizce
Yaşlı anamın yorgun dizlerinde
Gözlerim dalıverdi maziye
?Parka gidelim mi kızım? diyordu
Sevgili babam gülümseyen yüzüyle
Gönlünü sevgi oyuncaklarıyla doldurmuştu
Park, bahçe hep onun yüreğindeydi
Ellerinden tuttum sımsıkı
Sıcaktı sımsıcak sevgi kokuyordu
Hiç kıskanmıyordum o zamanlar
Babasıyla yürüyen hiçbir çocuğu
Parka varmıştık tam karşımızdaydı
Kuşlar gibi cıvıl cıvıldı çocuklar
Dayanamadım bıraktım ellerini
Gözlerinde umudu yaşatan babamın
?Kızım kızııııııııııııım!?
Bir araba geliyordu ben donakalmıştım
Gökten bir el uzandı
Beni fırlatıverdi bir kuşun kanadıyla
Ama babam babam düşmüştü
Kanadı kırılmış bir kuş gibi
Yatıyordu sessiz ve masum bir şekilde
Gözlerinde bir meleğin tebessümü
Unutma beni e mi, diyordu
Sarıldım yangın düşmüş yüreğimle
Babey babey diye hasretle
Bundan böyle kime babey diyeceğim
Kime sarılacağım ulu çınarım diye
Kim bağrına basacak kızım diye
Ve ağladım tüm bulutları toplayarak gözlerimde
Soğuk bedeninde hüznün ateşinde yanarken