'bâb'ım'

Babam beni yirmiüç kez kaybetti
Ben de onu sonbaharda ilk defa

tüm ayrılıklarımızla
Barışabi'nin 'kol düğmeleri' kadar bile değildik
onlar düzenli aralıklarda bir araya geliyordu
biz Aralık'larda hep ayrı oluyorduk

nedenlerimiz vardı uzaklığımıza iliştirdiğimiz
bazı evrensel bazı çocukça
ona bir isim verseydim eğer
kalabalıklar ortasında bir 'merdümgiriz'
derdim sanırım

her buluşmamız alengirli
her vedamız yarım
her vuruşmamız kansız
benim gidişlerim olağan idi
onun gidişi ansız


döşüme sızı oldu boşluğu
aritmik fasılalarla kendini unutturmayan
ve ben her serendip yalnızlığında
ondan bir işaret saklıyorum
bedenimin Batı'ya yönelişinde
astımlı bile olsa nefes alışımmış varlığı
anladım atmosfer ortasında oksijensiz kalışımda

farzımuhal