Bağ Bozumu

Çocukluğum geliyor akla
Bahardan bozma gülüşler kalıyor
Ağartıyor saçlarımı hazan sarısı
Elinde tahta valizi duran bir adam kapıda
Gitme kal demeyi bekliyor

Bir tek gül yüzüme gülüşü bıraktın
Oysa çoktan sarardı tenim
Bir de gözlermiş hep aynı kalan
Bir de yürekmiş her bahar sevdalanan
Bende hep sevdalı bakışlar bıraktın

Mavi beşiğimde doyamadığım
Sıcacık uykular bıraktın
Yokluğun ardından soğuk
Karanlık ve kör korkular bıraktın

İçime huşulanan her ezan vakti
Evimizin karşısında koca bir cami
Elimde bir parça kuru ekmek
Şimdi o kuru ekmeğin tadı nerde hani

Bahar olduğunda
Yeşile çalardı bütün hayallerim
Menekşeler kokardı her yanı o şehrin
Bahar rüzgârları gibi ılık ve serin
İçimde depreşen bir anı bıraktın

Salonun duvarında bir soğuk ayna
Aynanın karşısında gözü yaşlı bir ben
Benim içimde yine bir matem
Bahçede sümbüller, zakkum ve krizantem

Neydi büyüten beni
Sakaklarıma değdiren o kara yelleri
İlk sakal tıraşım gibi duruyor hala
Yüzümde bıraktığın yara izleri
Gönlüme armağan sancılar bıraktın

Gittin bir hayal kaldın usumda
Umutlar aradım yine ebem kuşağında
Seni sayıklar oldum bu en son yaşımda
Daha otuzuma gelmeden bir hazan bıraktın

Artık vakit bağ bozumu gibi
Saymadım yılları, ömrüme zerkeyledim derdi kederi
Bir tek kulaklarımda o hazin sesi
Kurduğum bütün hayalleri mazide bıraktın

05.01.2013