Bağışlayabilirdim

Ay ışığıydın
Hükmünü sürerdin
Sabaha kadar...
Üflesen
Yıldızları söndürebilirdin

Kuş dilini, uygarlık tarihini
Bilirdin
Kum tepelerinden vahaları
Ayağına getirebilirdin

Sen sevdayla karışık kar
Fırtınasıydın
Yağardın gönül haneme
Üzülmeyeyim diye
Bulutları toplayabilirdin

Hasret bırakırdın
Avucumdaki
Çizgilere göre....
Ömür çizgimi
Uzatabilirdin

Döneceğim dedin
İpek kanatdan mavi
Kelebekler ölmeden...
İstersen ;
Kozalar örebilirdin ...

Annesizliği hatırlatırdı
Vapur güverteleri...
Yüzümü okusaydın bir
Kuşluk vaktinde
Hayatı bağışlayabilirdim...