Bağrım Yanıyor / Ölüm Artığı

Ne hoş
bağrın yandıkça
yetiş kalem demek !





Bugün kahraman kentimin
kahraman sokaklarında
göğsümde bir gururla gezdim soluksuz
ayağımın değdiği
her sokağa
göz yaşı bıraktım.




Sevinçti bendeki
ben gittikten sonra
attığın her adımda
bıraktığım her damlada boğulacaksın
ayağının değdiği
her damlada
için yanacak
biraz daha hızlı yürüyecek
hatta koşacaksın
içinde bir yangın
soluğundan ateş çıkacak
ama
üşüyeceksin
.
ısıtmaz ben gibi kimse
kokusu olmaz
belki bir battaniye
belki de bir beden saracak seni
arayacaksın çok
bulunmayanlardayım ben
bilerek gidiyorum
yakarak gidiyorum
içene bir kor bırakıyorum.




Kahraman kentim senden gidiyorum
benim madalyam
kalende ki Bayrak gibi
kırmızı
kalbimin ücra köşesinde
saklıyorum.




Son savaşımdı
sen gibi ey ! Memleketim
zafer benim
ama yaralı bir ceylanım
son savaşımda
gazi oldum bu aşk/a
ölüm artığı dedikleri
bu olsa gerek
yaşıyorum
ama
hayatta değilim.




Biraz daha katılaştım giderken
pimi çekmedim hala
sadece
kimyasal damlalar bıraktım !
Her adımında
bedeninden sıcak terler dökülecek
bu kez
yokluğumda
sen
üşüyeceksin!






















10:54 -20.03.14 Kahramanmaraş