Bahardı
Bahara yatkındı ,ellerin...
Kimi sevsen ,fidan veriyordu..dallanıp budaklanıyordu toprak.
Adımı çağırsan , sesine açıyordu menekşe...
Peyganber çiçeği bağırıyordu..sıra bende ,sıra bende!.
Kollarına serpilmeyi özledim...
Dizlerine dolanmayı ,sarmaşık gibi.
Özledim!.
Ellerin lazım...güneş yok!.
Dağlara ,yokluğundan kalan herşeyi haykırdım...
Yaban çiçekleri ,yokluğunda tanıdı seni!.
Fidanların büyüdü Anne!...
Hayat büyüdü gözümde Anne!...saksını değiştirdim.
Ben Küçük kızın ,papatyan ...
Sensiz ,bir çiçeğe benzemenin anlamı yok bu şiirde.
Dağlara ,yokluğundan kalan herşeyi haykırdım... Yaban çiçekleri ,yokluğunda tanıdı seni!. Fidanların büyüdü Anne!... Hayat büyüdü gözümde Anne!...saksını değiştirdim. Ben Küçük kızın ,papatyan ... Sensiz ,bir çiçeğe benzemenin anlamı yok bu şiirde.
Yüreğinize ve Kaleminize sağlık güzel bir paylaşım olmuş kaleminizden içten dile getirilmiş,yürekten ifade edilmiş kaleminizin daim ve baki kalması dilekleriyle kutlarım şiirinizi ve çalışmanızı.👍👍👍👍👍👍
Ellerin lazım...güneş yok!
El ele tutuşsak yeniden güneş olsa ellerin anne,yansa çocukluğumda duran yüreğim..
İlk dizesinden saran güzel,duygulu bir şiir. Tebrikler Sn.Arin.
güzeldi
saygıyla.
👍kuluyorum sessizce ve yorumsuz😭kutluyorum..😭