Baharı Bekleyen Ben Değil Sendin

baharı bekleyen ben değil sendin
içindeki soğuk çırpınışlara rağmen
ısınırdı yüreğim bir bakışınla yanar kül olurdum
döne döne sarhoş olurdum kollarındaki bir çocuk gibi

baharı bekleyen ben değil sendin
unutulmamışları ardında bırakıp gidemezdin
hep içinde bir ukde kalırdı anılar
günden güne ak düşen saçların bunun resmiydi

baharı bekleyen ben değil sendin
gözlerin hep onu arasada
yinede esip kavururdun her nefesde
tutup ellerimden bırakma derdin

baharı bekleyen ben değil sendin
her gözlerinin dalışı sonsuzluk olurdu
boğulurdum o sonsuzlukta kaybolurdum
ve ta ki solukların kesilene kadar böyle devam etti

baharı bekleyen ben değil sendin
o gün geldi başın dizlerimde
gözlerinde sanki bulut olmuş dökülüyordun
ölüm sanki seni bir melek yapmış gibi uçup gittin
geriye kalan soğuk bedenin ve sonsuz aşkın oldu