Baharla Gelen Ümit

Bahar rüzgârları esiyor yine,
Ruhumun dalları kımıldanıyor.
Taze bir ümitle bakıyor güne,
Mazideki güzelliği arıyor.

Bu ilk bakışmaydı; kurumuş yazık,
Bu da gülüştüğümüzün resmidir.
Söyle neden bize gam oldu azık?
Neden sarı ayrılığın rengidir?

Dökülen sadece yapraklarımız,
Gövde köke bağlı, dallar gövdeye.
Yeşerecek tekrar umutlarımız.
Çiçekler açacak tekrar sevgiye.