Bahçemdeki Çöl

Yalnızlık özlemim seviniyordu
Evde yalnızdım, kimsecikler yoktu
Herkes beni çölde bir gül sanıyordu
Gül bahçesinde kaktüstüm, diken çoktu

Bahçedeki her gülde diken vardı ama;
Kaktüsün dikeni tek dikkat çekeniydi..
Bir deva arıyorum , şu biçare yarama
Güller engel oluyordu,biri beni dinleseydi..

Herkes güllere odaklanmıştı bu bahçede
Kaktüsü takan yoktu, söven çoktu
Kırmızılığı etkilemişti herkesi, ezelden ebede
Rengarenk dikenlerim, bakmıştı sadece hayretler içinde

En sessiz anımda bile; sus diyorlardı
Çareyi solmakta buldum, kendime direndim ve soldum
Baktım sevindi herkes, yerime kondu başka bir gül
Anlamıyordu kimse, hem kaktüs gerek hem bülbül !