B/ak

Şair ağlar şair yanar şair yazar
Kelimeler oyuncağıdır artık oynar
Yeni sözcükler türetir sözcüklerin içinden
Aslında türettiğini zanneder.

Aşikardır sözcükler
Görür göz duyar kulak kelimelerin sessiz çığlıklarını...

Şiir öyle mi böyle mi yazılır diye nutuklar çekilir
Kafiyeli olsun derler serbest olsun derler
Derler oğlu derler
Hiç yazanı düşünmezler yazanın fikri önemsizdir çünkü...

Kime niçin yazdığın önemli değildir
Küfür edersin kendi üstüne alırlar.
Hatta şair bozuntusu yaparsın kendini
Küçümserler aşkı yazamayan aşk adamları....

Bu şiirin nereye gideceğini bilmiyorum artık sevdiğim
Niçin böyle bir giriş yaptığımı da
Belki insanlara bende bir şairim demek içindir
Belki de konusuzluk içinde konu mankeni olsun diye...

Edebiyattaki en sosyal olgu değil mi şiir
İnsanı anlatmaz mı benzetmelerle
Kimi şair çiceğe sarılır kimi şair ise böceğe
Ben ise Orhan babalı şarkılarla bezenmiş sana sarılıyorum

Orhan baba dedim de aklıma onun yaşadığı bir olay geldi
Bilirsin Orhan baba yaşamadığı hiçbir olayı notalara dökmez
Benim gibi...

Orhan gencebay bir dönem Edirne de okurken iki kişiyle evi paylaşır.
Yıllar sonra istanbula döner ve aynı evi paylaştığı arkadaşından birisiyle karşılaşır
Hanefi'ye, Turan ne oldu der Hanefi ağlamaya başlar ve anlatır
turanın bir sevdiği bir kız vardır yanına gidemez korkar çekinir
En sonun da turan cesaretini toplar kızı isteme gider
Vermezler kızı turan da intihar eder ölür.
Ve bu olayı duyunca turan için Gurbet türküsünü yapar.

Bu olayı yazarken çok düşündüm acaba hangimiz turan hangimiz Orhan babayız diye
Sonra konuştum, yazdığımda anladım ki
Edebiyattaki en sosyal olgu şiirmiş
İnsanı anlatırmış benzetmelerle
Kimi şair çiçeğe sarılır kimi şair ise böceğe
Ben ise halen daha
Orhan babalı şarkılarla bezenmiş sana sarılıyorum...

Mehmet Yaşar