Bak Sana Yalansın Yalancısın Demiyorum

Bak ! sana ne diyeceğim !
yıllardır yanı başımdan,
beynimin içinden,
bir an olsun beni yalnız başıma bırakmayan,
her gün, beni ağlatıp, sızlatan,
içimde kanayan yaralar oluşturan,
beynimi uyuşturan,
dostlarımı benden uzaklaştıran,
benim sevgili kadim dostum Aşk !
Artık saklayacak bir şeyim kalmadı...

Gel beni dinle !
beni de fazla uğraştırma artık !
vazgeç artık bana yıllardır oynadığın, Ali Cengiz oyunlarından..
inat etme olmayınca olmuyor işte..!
Artık ne sana inanılan duyguları,
ne benden çaldığın yılları geri getir..
Anla artık !
Ali Ayşe'yi sevmiyor...

İnan bana !
eğer benden uzak olursan,
belki sende rahat edersin,
hem bak benimle de uğraşmak zorunda kalmazsın !
her gün bir yalan uydurmak,
seni seviyor, yollarını gözlüyor, öl desen ölecek,
kapında kul köle olacak gibi,
şatafatlı sözler söyleyerek benim,
gönlümü eğlendirmek zorunda da kalmazsın !

Bak sana yalansın, ! yalancısın demiyorum..!
Ama;
Ben inandım sende inan,
al şimdi elindeki o yıllar önce kalbime sapladığın ok'u ! kır at !
onun yerine al eline zehirli bir hançer kalplere sapla.!
başlamadan bitir her şeyi.!
Belki o zaman insanlara bu kadar acı çektirmezsin !
ite, köpeğe diz çöktürmezsin...

Bak dost acı söylermiş !
İnadı bırak !
Beni birazcık seviyorsan !
o vefasızın küllerine muhtaç etme beni,
o senin var deyip,
yemin billah ettiğin yoluna ömrümü serdiğim sevgi, vefa yokmuş,
ya da;
Bir yerlerden irtibat kopmuş...
O yüzden;
yol uzakken dönme geri !
hem benim yollarımda, artık kar ve sis,
saçlarımda ise;
aklar ve gözlerimde sisler var...

Sana son sözüm...!
küllenmiş iken her şey !
gel beni yeniden yakma !

Bak !
ben inandım sende inan !
Bundan böyle
küllerinden asla ! ve asla !
yeniden doğmaz bu melanet aşk !


çobandan sevgilerle...