B/ak Yüreğime Gönül Sesine K/oy

Gidersen
uzak diyarların kahrında hasretin ç/ok
al yüreğimi de götür gittiğin yere

tufanlar başlar gönüle çalan yollarda
kasırgalı okyanuslar kadar sonsuzluğa gitme
uzaklar hasret toplar yüreğin sularına

bu cihanda gelişin tek olan yalnızlığın adıyla gel
yokluğunda bir tek sen ve biz konuşulsun
şarkısı geniş kipin ahenginde yazılsın
yüzü gülüşümüze vursun şevki dem

sen gidersen boğulurum
bu kent boğulur sensizliğine
her günüm nefesinle doluyorsa sen yoksan
sen yokluğuna yüreğim batan gül dikenleri kuruyor

sen gidince neler görürsün deniz kıyılarında uçurumlar varsa
tutulursun uzakların hasreti ayan seslere
denizde martılar uçuşurken ben sesine dalar giderdim uzaklara
martı sesleri deniz maviliğine karışırken

İstanbul bu kentin dar sokakları yalnız kalır gidersen
gönül kuşu yalnız kalır
uçmak istese uçamaz turnalarda uğramaz olur
bu kent yalnızlıklar götürür yokluğun sessizliğinde

benliğin sesinden ağrılı acılar kalır gidersen
bu kentin varoşları yokluğun pencesinde ölür ölür dirilir
ben hasretine yanar ölür giderim

ey İstanbul biraz konuş varlığınla
birazda yokluğunla varlığın acılara gülüşler sar
mavili denizinle ne köşk saraylar yaptırdın
ne sultanlar yaşatansın

ne yiğitler barındırdın gönül kuşların sesinde..
bir güzelin gönül sesine gözlerim yanar giderim
gel b/ak yüreğimi gönül sesine k/oy..

sen gidince tutkularım sarhoş olur yokluğun hasretine..!

26*08*13*