Bakma Gözlerime Hüzünle

(Nefreti sevgiye egemen kılanlara)
Dalgalar hırçındı gözlerinde
Alabora olan hayalim yansımakta
Niçin bile diyemeden karaya vurdun
Cansızdı ruhum ellerinde
Cansızdı yaşayan bedenimin gizlerinde
Ve ben gözlerindeki öfkeyi okudum
Okumaya yeni başlayan bir çocuğun hecelemesiyle
Masumdum ama bir o kadar da
Sevgi nefreti boğar bilirdim
Saf çocuk nefesiyle
Ama öğrendim ki büyüklerin dünyasında
Nefret çok güçlüymüş sevgiye rağmen
Ve aldım gözlerindeki ?ben?i
Yürüdüm sahil boyunca yalnız başıma
Ay arkadaşım oldu
Yıldızlar şarkımın mısralarına dost
Yakamozlar ışıldıyordu sen sönüyordun
Yüreğim boyun eğdi nefretin acımasızlığına
Sevgi ise hicret etti acıyla bakarak gözlerime
Yürüdüm sahil boyunca yalnız başıma
Yakamozlar ışıldıyordu sen sönüyordun
Ay arkadaşım oldu
Yıldızlar şarkımın mısralarına dost
İşte gidiyorum
Gidiyorum hayallerinden bile
Bir gün arkamdan ağlarsan bil ki
Üzülmeyeceğim senin hüzünlü gözlerine
Çünkü sevmesini bilmeyenler
Üzülmeye değmeyecek kadar küçükmüş
Bunu anlamak bile acı veriyor yüreğime
Çünkü sevmeyenlerin olduğu bir dünya
Yaşanmaya değmeyecek kadar basit
Hislenmeyecek kadar kurak
Küresel ısınma kadar korkunç
Ama firak meltemi estiğinde damarlarımda
Bakma gözlerime hüzünle
İnanmayacağım sevginin gerçekliğine
Çünkü masumiyet ölünce yürekte
İnfaz kaçınılmaz oluyor
Küçük bir çocuğun ağlayan gözlerinde