Bakmıyorum

Sevgili
Acıya gülümseyen dudaklar iliştirdin yüzüme
Yüzümü kaybedeli nicedir

Aynalar da kırıldı

Ahşap düşler kuruyorum bu aralar
Ya pervazsız bir gecekonduda
Ya umutsuz bir mahpus damında

Bana mahkûm
Ömürler dileniyorum Tanrı'dan
Işıksız

Yamacımdaki tüm renkleri
Rüzgâr çalsın
Maviler saçlarına
Karalar bana

Günahın kör olası vebali
Vebali son çizgileridir şakaklarımın
Azrail parmaklarında silinecek

Korkularımı
Gömdüğümden beri Eylül sırtlarına
Ölüm ya da zulüm
Nereden peydahlanacaksa

Varsın da
Oradan doğsun
Yoksul şafaklarıma


Bir tutam
Ten kokun kaldı nasılsa
Parmaklarımın arasında

Varsın da
Tütsülenmesin kefen
Gül kokularıyla

Noktam kadar kaldım
Virgülüm kadar eğildi umudum

Acıya gülümseyen dudaklar iliştirdiğinde yüzüme
Yüzümü kaybettim nicedir

Aynalar kırık artık
Bakmıyorum...