Baktım Kor Alevden Kömür Gözlerine

Ne zaman görse telaşlanır, etekleri zil çalar, paçalarından akar mutluluk!

Sesi titrer, dudakları bir ince gül yaprağı, bir pembe şeftali, burnu fındık!

Ayakları dolanır, ellerinde birer demet gül, miski amber şerbeti sızar ağzından.

Yine öyle bir gün ikindisinde su başına gelmiş ördek gibi yüzüyordu, vardım yanına.

Baktım kor alevden kömür gözlerine, erirken yüreğimin yağı göğsümde.

Seni seviyorum dedim, korkak ürkek tavşan duruşuyla!

Dondu bir an gökte hilal, yıldızlar, akan çaylar, esen yel de!

Gerildi dudakları, çakmak çakmak gözlerinin feri kaçtı.

Küçüldü iri göz bebekleri, uysal kediye döndü mırıldayan.

Sustu, bir şey söylemedi, buğulandı gözleri indi inecek!

O dedi ki, bundan sonra ben… ,nasıl olacak bu yaşam?

Hem ne der el alem, ne der ana, baba, oğul, kızan?

Düşünmedim böyle bir şey, sevgi her şeyden önde..

Beklemiyordu böyle bir şey, belki de biliyordu söylemesem!

Mırıldanıyordu, sarhoş olmuştu birden uysal bir kedi!

O demedi bir şey, öylece kalakaldı, ben anladım halinden!