Baldıran Ağusu

içimde

parmak uçlarından

renk sarhoşu

bir âmâ ile

el ele yürüyor

müziğe meyilli bir ahraz

göğsü düşmekten yaralı

iki kanadı kırık bir kuş gibi

düşümde

aşk ve sen

tasavvur edemediğim

senli günlere

akşam vakitleri

imgesel oyunlar oynuyor

garp

gün değişken vakitleriyle

kızıl bir meşgale sunuyor ufka

ufuk yalnızlığını unutuyor avuntusunda

ben adına yıldız dedikleri

bir çentik atıyorum gökyüzüne

sonra bir vakit koynuma alıyorum gökyüzünü

koynumda başlıyor geceyi ağlatan

özlemdaş bir ritüel

sonra

yalnızlığa sebat eden gölgesiyle

kesif bir sessizlik doluyor evime

ve şuramda bir yumru

bir karşılayıp hiç uğurlamamaya

heyecanla kapı çalış

sensizlik

alnımda alazlanmış kupkuru bir yazgı

vaftiz suyuma

baldıran ağusu bu tin

ellerim bağlı üstelik

yıkanmışım

tam bir ömür

vakit dar

dem bu dem

bir merhaba de

ne çıkar