Balistik Bir Aşk Mevzuu

"Kendi bahçesinde dal olamayanın biri girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor." Özdemir Asaf

Bundan birkaç ölüm önceydi

Ölüm sonra da vardı ya hoş

Neyse

Hatırlıyor musun

Dikkat et

Seni de vururlar demiştim sana

Haklı çıktım bak

Vuran olmadı seni benden başka

Ben zaten ölüydüm hâlâ

Ve sen dahil herkes yabandı bana

Herkesin kulak arkası yaptığı muhbirdi zaman

Hem faildi

Hem meçhul

Hem de şahitti herkes

Cinayet süslü kokanaydı ölüm

Olay yeri dekoru verilmiş

Meskun mahaldi iki şehir bir oda

Çığlığı sıyrılmış birer suretti cesetler

Ve hâlâ daha öyle

Papatyaları falçatalıyordu falcılar

Düşük yapmıştı çoktan tetikler

Ki tetikçiler birer aslan parçası

Ve boşu boşunaydı bütün tetkikler

Aslında her şiir bir intihardı

Ya gerçekleşmeyen hayallerimizi astık çünkü

Ya da gerçekleşmiş pişmanlıklarımızı vurduk alnından

Yahut gözyaşımızı gerdik çarmıha boğum boğum

Sanki suçlusu oymuş gibi başarısızlığımızın

Ve aşk 

Aşk 

Can çekişiyordu o sırada

Ve hâlâ

Ve daima

Öyle gel demekle

Geleceksin nasılsa demekle olmuyor yani

Çünkü

Ölüler kımıldamaz asla

Bir kez öldüm zaten

Bir daha ölmem

Ölemem

Unutma; en çok kendine ağır gelir insan. Ve en çok kendiyle hesaplaşmalarında kana bulanır eli... Kimse vurmasa bile; kendi kendini vurur insan. 

Ya çok konuşarak

Ya susarak 

Ya da şiirle