Balkon
Gün biter
Çöker geceye serinlik
Balkona çıkar bedenim
Gölgesiz,ıssız
Suskun,yalnız çaylarımda demlenir içim
İçim,
Gündüz artığı kederlerim
Yoldan geçerler
imrenerek bakarlar
Bir balkona
Bir çaya
Bir bana
Nazarları değer bakışlarında
Bilseler
Benim aklım yürüdükleri yolda
Oturuşumu vermek isterdim
Adımlarındaki kanatlara
Candaki sıkıntıyı
Takabilsem mahkum düşlerimi kollarına
Bakmazlardı bir daha
Ne balkona
Ne çaya
Ne bana
Yorgun bedenin yürümeye özlemi sergilenmiş şiirde. Ya da bir mahkumun özgürlüğe özlemi mi desem.
Şiir öyle harika ki, ne tarafta çekersen çek, her taraftan çok şeyler anlatıyor.
Tebrikler sevgili şairim.
ne güzel bir anlatım olmuş saadet hanım.. çok hoş şiirinize tebriklerim..