Bana Beni Resmet Dersen

Bana masumiyeti resmet desen sevgili...

Yanık tenli, elleri toz toprak
Yeşil gözleriyle bir umuda bakan
Oyunlarını yitiren
Tek suçunun çocuk olduğunu bilmeyen
Bir kız çocuğu çizerdim
Renklerini şefkatle harmanlayıp
Biraz da hüznümü eklerdim

Eğer ruhumu çizmemi isteseydin sevgili...

Temmuzlarda bir gökyüzü çizerdim kapkara
Güneşleri olmayan kapkara bulutlar
Toz tufan olurdu manzaraya
Çıplak ağaçlar yol boyu, üşüyen
Derinliğinde fırtınalar çizerdim
Renklerini yaralarımdan akan kanlarla verirdim
Gerçekle özdeş

Bana beni resimle anlat diyorsan sevgili...

Uçsuz bucaksız bir umman çizerdim tuvale
Susuzluğa derman
Çöl ortasında yemyeşil bir vaha
Kıraç topraklara kükreyen bir çağlayan belki
Ya da beyaz bir güvercin kanadı
Renklerini gökkuşağından toplardım
Sevgimi katar sunardım bakışlarına

Sevgini çiz tuvale diyorsan sevgili...

Toprak saçlarının gölgesinde
Göz uçlarınla beslenen bir ömür boyu
Teninin kokusuyla nefes alan
Bir adam çizerdim
Renklerini anılardan katardım

Bana ölümü anlat resimlerde diyorsan sevgili...

Sensizlik...