Bana Bir Şiir Yazdır

Yağmur bu;
Bazen bereket, bazen felaket...
Topraktan toz kaldırdığında huzurlu bir koku,
Topraktan toz götürdüğünde can alan bir korku...

Ey yağmur!
Yağ ki; kararmış yüreklerin karasını al götür...
Yağ ki; her damlan yeşil püskürtsün maviye...
Huzur ol in semadan...

xxx

Kuraklık cana yetti, ot bitmiyor bu elde.
Rüzgârı ben üflerim, bulutları sen azdır.
Çık yoluma, çisele; hafif esen her yelde,
Öyle yağ ki üstüme, bana bir şiir yazdır.

Ahmakıslatan gibi, sağ gösterip sol vurma.
Varlığın belli olsun, sessiz sedasız durma.
Dök etekte ne varsa, içinde bir şey kurma.
Kiri pası sök götür, beni pak suda yüzdür.

Gürleyerek çak şimşek; vur yıldırım, es tufan!
Nuh'un gemisi hazır, dolsun tümüyle umman.
Güvertede çok yer var; gelsin hadi can, canan.
Öfken dinince beni, gökkuşağında gezdir.

Ayak sesin gelince, sema karalar bağlar.
İç çekmesi bitince, boşalır birden ağlar.
En güzeli sorsalar, bilir sadece dağlar.
Yolunu gözleyen çok, sen önce bana sezdir.

İlk damlanda topraktan, gelir vuslat kokusu,
Parkta el ele bir çift, yaşar sevda coşkusu.
O an etrafı sarar, ağaçların türküsü.
Meşk toprağın bağrında, her damlandan aşk sızdır.

Çık ortaya ne olur, aldığım nefes ayaz.
Yüreğimi kurutur, sensiz geçecek bir yaz.
Yolla ateş topunu, duygular yansın biraz.
Üşüyen ruhumuzu, gelinciklerle kızdır.

Şairin kulağına, segâh perdeden seslen.
Bestekâr kemanından, hüzzam makamda beslen.
Dinle şimdi şarkıyı, nağmeleriyle hislen.
Yağ güzel yüreklere, yağ ki kötüyü süzdür.