Bana Değil Kendine İyi Bak Baba

gözlerine bakamadım.
biliyorum baksam
herkesi,herşeyi bırakıp
kollarında hıçkıra hıçkıra
ağlayacaktım...
sözüm ona ,en mutlu günümde
herkesi gözyaşlarına boğacaktım..
bakmadım..
sen de bakma,
üzerimde beyaz gelinlik,
ellerimde yabancı bir el
olduğuna.
bakma baba,
beni yakma!

sen gözümün ilk gördüğü
dilimin ilk döndüğüsün
aklımın ilk erdiği
gönlümün ilk sevdiğisin.

bakma baba,
içimi yakma...
lüle lüle saçlı kızınım
kahvaltılarını hazırladığın,
saçlarını özenle taradığın,
nelerden ,kimlerden kıskandığın
kızınım hala...

bakma baba.
bu bakış içimi deler geçer
tutamam kendimi
kalbim herşeyden vazgeçer
koşarım yanına ,asidir bir yanım
bilirsin...sevgim herkesi ezer geçer..

bakma baba..
beyazlar yakışmış deme.
üzülürüm
istediğin gibi beyaz önlük giyemedim
doktor olamadım diye..

bakma baba,
neler geçer gözlerinden
yüreğinden neler geçer
bilirim..
minicik elli kızın
nasıl oluyor da aniden
genç bir kadına döner.
yıllar nasıl böyle acımasız
akıp gider..?

çıksam da şimdi göz hizandan
bir evim var benim baba
sana ayırdığım
rahat bir yatağım
senin için en sevdiğin
yemekleri yaparım.
yanımda ol baba.
nereye gidersem gideyim
iyi haberlerini,
sesisini,nefesini
hergün dinlemeleyim.

hem sen bana
kendi ayaklarımın üstünde
durmayı öğrettin
herşeyden öte
sevmeyi öğrettin.
ama bana
böyle bir ayrılığa
nasıl dayanılır öğretmedin baba!

bakma baba.
ben bakmıyorum.
ama görüyorum,gözyaşlarını
içine nasıl damla damla
akıttığını.
ben üzülmeyeyim diye
sesindeki çatallaşmayı
susarak kapadığını..

bakmıyorum sana,
uzağındayım bundan sonra
ama sen
söz ver bana
kendine iyi bak baba...

ilk baba der gibi
heyecanlı ve tedirginim..
ört şimdi sevgini üstüme,
üşümeyeyim...