Bana Gittiğin Kadar Gel

Yardan düştüm yardan düştüm
El itti yardan düştüm
Koşa koşa nefessiz kaldım
Yar peşinde, yardan düştüm....

Ah ne varsa aysız geceler kasvetinde
Soluksuz bağlama tadıydım
Acım,göklere inmişti
Feryadım yerin dibine çıkarken.

Ah ışığım
Ay ışığım
Geceme mum titrekliğinde aydınlık sabahlar müjdele
Geldi de sevdi de orda de öldü de ..
Dur dur dur..
Deme... Nolursun deme
Haykırış ol acı bedenlerin otağına
Güle gülümse,papatya sarılığında sarmalanan yüreğe.

Mektup zarflarının beyazlığında gel bana
Pulun olayım,kulun olayım, üzerine çulun olayım.
Seher rüzgarına ısmarladığım kokun olayım,
Şanlı sevdalar iklimden...

Ve kan çanağı gözler ağlaması,
Cocuk haykırması
Anne figanı,kardeş hasreti
Değişilmez acıların çokluğu fesatlandırmıştı seni bana.

Can acısı, eker toprağa tohumu
Güneş ile sulanmış iklimim
Dam akması rutubet sarısı yüz görümlüğüm,
Cana siper eder kendini öyle gider ölüme
Ahh etmedim sana...
Suyu akışına koyverdim,tazelik hüznüne

Gidemem.
Alıp başımı gidemem
Ya bırakırım başımı cellatlara
Ya da emanet alırım can girdabı çeşme başı türkülerden..
Yetti artık canıma kast ettiğim tütüne lanet.
Öfkeye kafiye olmuş,uzak şehir otellerinin buğulu camlarındaki tırnak izim.
Nasır kaplamış gözbebeğim hüzne yattığı son uykusundan habersiz
Bir diken batması çelik çomak oyunu sonrasında
Uyak arası nakarat ezberi telaşı
Fikir,alır başını gider bazen akıldan
Ve yerini şair işçiliğine bırakır
Ve o şair işçiliği haykırır,bitmez gecelerin zulasından uykuyu

Son kez söylüyorum dinle beni.
Yaram sensin
Yardan düşenimsin
Yare benzemeyenimsin
Yar,aklım tutukluluğuna kefilken
Bana hadi artık gidelim diyemeyenimsin...