Bana Kalan

Zaman pırıltısını aldı gitti

Hayatın anlamı böylece bitti

Dalgınca baktım epeyce ardından

Haykırdım, ağladım dedi ki yitti.

Ömrümün sırlarını keşfetmeden

Süründürdü, öldürdü tahamüden

Usul, usul kendine çekti beni

Hiç mi, hiç taviz vermedi kendinden.

Bilseydim böyle olacak susmazdım

Yalan, yanlışı kafaya takmazdım

Neler, neler kaybetmişim bilmeden

Bezgin değil dolu, dolu yaşardım.

Şimdi topraktan daha ağır zaman

Muğlak sesler çağırır tenhalardan

Bir nefes daha boğulur sonunda

Yalnızca bir çukurdur bana kalan.