Bana Kalmayı Öğret Öyle Git

Bana düşmeyi öğretmeden
Uçurumum oluyorsun.

Yüreğimin umutsuz şiirlere vurmasından korkuyorum.

İklim tanımaz
Keskin bir rüzgar ardımda
Acılardan damıtılmış aşk kırıkları cebimde
Dilimden neşter gibi kayan küfürlerle
Yürüyorum.

Dilim kanıyor elime siliyorum
Elim kanıyor yüzüme sürüyorum
Kan revan içinde kalbim,
Yürüyorum.

Her adımda dipsiz bir uçuruma düşerek
Hepsinin ucunda narin bir çiçek
Tutunmaya korkarak
Yürüyorum.

Bileyli ustura ağzı gibi aşk
Kapanmaz izler bırakıyor düşlerimin etinde
Neme gerek bilmiyorum
Aşka buladım bir yanımı da,
Korkuyorum
O bir yanım
Her yanım olacak.

Yorgun yüzünü kirletiyor
Şiirlerim gecenin
Ağrısı nedir bilmiyorum
Karanlık caddelerin
Varlığımı ansıyorum birdenbire
Çöpleri karıştıran kedileri
Ürkütürken
Ayak seslerim.

Gideceksen bana kalmayı öğret.