Bana Kırılıyorum

Yorgun bir şiirin avuçlarından cümleler içerken
Susuzluğumu arttıran gözlerin kadar uzağım kendime




Ahh ar dilim
Hangi şiirin kıyısına yanaşsam
Ruhumu yalayıp geçiyor
Mirası oluyor deli ve avarelik




Hani özlemin kolları uzun olur yaa
Her yerde bulur seni unufak eder
Etin kemiğe karışır
Dilin damağına yapışır susarsın
Dudakları çatlamış temmuza verirsin dudaklarını yandıkça, yanarsın




İşte öyle bir şey
Üstüne giydiği ateş kadar
Yalnızlığı eritirken içinde
Temmuz kadar asi ve eritken oluyor
Suskulara düşerken yolum




Şimdi dinginliğin gözlerine sığınan bir serçe kadar ürkek ve yaralıyım
Ve hiç bir şey avutmuyor
Sana çıkmayan yollar düşüşüm oluyor
Ve ben bana kırılıyorum...