Bana Ölümüne Sarıl

bana ölümüne sarıl
kırılsın kaburgalarım
ciğerlerimden nefesin kesildiği
o an
dudaklarını getir dudaklarıma
hayat öpücüğü ver bana...

bana ölümüne sarıl
sol omzum göğsüne düşsün
hayallerim kırsın buzunu
yangın teninde
sensel ısınmaya mahkum et beni...

bana ölümüne sarıl
ölümüne hayat dolu bakarak
serçe yüreğinin
yuvasını dik cevahirime
kafamı sıyırana kadar
adımı fısılda kulaklarıma
hücrelerim sesini ezberlesin...

bana ölümüne sarıl
yaklaş lal bir ateşle
dünya kış kıyamet
tenimi dik tenine
parmak uçlarını tutkalla yanağıma
dokunuşuna tapsın hücrelerim

bana ölümüne sarıl gülüm
ben henüz çekirdek vermemiş bir ayçiçeğiyim
üfle nefesin okşasın ensemi
terinle yağmur ol toprağıma
sulansın kurak yalnızlık

bana ölümüne sarıl gülüm
göbek bağım annemi hatırlasın
uzaklardan yakına düşsün gülüşlerim
uyandır umutlarımı, uyuturken başını koynumda
Çıldırasıya özlet her şeyi
bana ölümüne sarıl
kır kemiklerimi, ufalt,
incecik bir kağıt gibi yap beni
olur mu hiç deme
sonra katla sol cebine koy
canın sigara çektiğinde
tütünü sar benimle
iç ömrümden kana kana