Bana Şiirler Yazdıran Kadın

bana şiirler yazdıran kadın
mutluluğu en çok sana yakıştırdım ben
bir an kendimi gördüm gözlerine bakarken
herkesin çıkarları için birbiriyle savaştığı şu günlerde
ben sadece barış için savaşırdım
sertti,soğuktu...
insanın düşlerini donduran bir mevsimi yaşıyordu yüreğim
oysa ben hiç üşümez,hiç korkmazdım
önce varlığın ısıtırdı beni
sonra sevgini giyinirdim iki kat üzerimden
işte ben seni böyle bir günde kazandım

bana şiirler yazdıran kadın
paylaşmayı en çok sana yakıştırdım ben
bir an kendime tebessüm ısmarladım sevinçten
elleri nasır tutan işçi bir babanın
alınterinden yenen bir kuru ekmektin boğazımda
küçükken bir fidan diktim
büyüyünce gölgesinde oturacaktım
acılarım vardı bir kuşun kanatları gibi
simsiyah saçlarım gibi bir bahtım vardı benim
suskunluğum nöbet tutardı gözlerinde yine
işte ben sana gözlerinden bağlanırdım

bana şiirler yazdıran kadın
sevmeyi en çok sana yakıştırdım ben
bir an kendimi buldum kirpiklerinin kıyısında
ilk defa korktum unutulurum diye
dudaklarımdan hiç eksilmezdi adın
ne yana dönsem her yol sana çıkardı
oysa sen kimbilir kaçıncı uykudaydın
senin olduğun rüyalar görürdüm masal mavisi
sonra sabah olur güneşi yeniden selamlardım
hiçbir göç istila ettirmedi yokluğun kadar
işte ben sana yüreğimden dağlanırdım

bana şiirler yazdıran kadın
ben kendimi en çok sana yakıştırdım