Bana Ve Tüm Insanlara

Kimse götürmez yanında,
Aşkını,
Gururunu,
Acısını.
Hepsi gider geçer,
Hayat kalır geriye.
Kısaldıkça uzar sanki,
Sonsuzluk gibidir hayat.
Kimse çözememiştir şimdiye kadar,
Nasıldır,
Niyedir yaşamak.
Nedendir bir ekmek için çırpınmak günlerce,
Aç,
Susuz,
Ve ümitsiz.
Hayatın anlamı bu mudur?
Ya direnmek,
Ya da ölmek.
Yok mu bunun başka çaresi ?
İllede ölemesimi gerekir birinin,
Öteki yaşasın diye.
Nasıl bir şeydir bu hayat?
Bir yandan dehşet verici bir,
Hüzün,
açlık,
Ölüm,
Karanlık var.
Bir yandan kıskanılacak bir,
mutluluk,
aşk,
Neşe,
Aydınlık var.
İki türlü yaşam sanki,
Cennet ve Cehennem gibi.
Tanrı neresinde bu oyunun,
Hiç duymuyormu?
Hiç görmüyormu?
Ey Tanrı insanlar sana sesleniyor,
Yok Sesleniş değil bu adeta yalvarıyorlar.
Bir bak dünyaya karıştı herşey.
Bozuldu bu düzen.
Her saniyede bir ölüm,
Bir doğum.
Her saniyede bir ayrılık,
Bir aşk.
Herşey birbirinin devamı gibi.
Sürüp gidiyor.
İyi güzel yaratmışsın da her şeyi,
Neden kötüler var hep,
Yoksa kaderimde mi var kötülük?
Ey Tanrı amacın öldürmekse,
Bir kere de yap bunu,
Acıtma daha fazla canımı,
Hayat acımasız,
Yoksa benmiyim bu kadar acımasız sanan?
Ah Tanrım hayat deyince karışıyor kafam,
Kalıyorum iyi ve kötü arasında.
İçimde binbir türlü çığlık var,
Hayat deyince haykırıyorum tüm çığlıklarımı dünyaya.
Yoksa yarattığın iyiliklerin karşılığında,
Kötülerle direnmek mi var?
Sende mi Tanrım,
Yoksa sende mi çıkarcısın?
Ne istiyorsun benden söyle.
Tek bende değil üstelik,
Tüm bu insanlardan.
Neyin bedeli bu,
Kullanıyorsun bizi oyuncak gibi,
Atıyorsun eskiyince herbirini biryana.
Daha bu yaşta başladım sorgulamaya,
Hayat güzel diyenlere inat,
Aradım bu hayatın içinde bir anlam.
Hala da aramaktayım.
Fakat ararken bile bir anlam,
Yaşıyorum biryandan hep.
Nasılda yaptırıyorsun istediğini Tanrım,
Hiç itiraz etme şansı vermeden.
Hiç değiştirme şansı vermeden,
Bana
Ve
Tüm insanlara ...