Baş Kaldırdım

Gözümü dünyaya açışım ağlamaklaydı
Her adım atışda
Düşüp, kalktım yürümeyi öğrendim
Hayatla kavga başladı
Acıyı yudum yudum içerken
Anarşistti duygularım
Gecenin karanlığını
Yürek kirini
Yüzlerde maske gördüm
Özgürlüğe sevdalandım
Aşkın badesini içip
Hayal kırıkları yudumladım




Ve
Şiire tutundum
Öfkemi, sevdamı, hayata dargınlığımı
Kalemle anlattım
En keskin silahımdı
Her dizesine baş koyup
Yüreğimi, gözyaşımı iliştirdim
Sessiz çığlıklarımdı dizelerde volta atan
Haksızlığı, sürgünü, gurbeti, hasreti, öfkeyi
Şiirin omuzlarına yükledim
Kavganın büyüğünü ilk onda öğrendim




Sonra mı?
İsyan edip
Bozdum suskuları
Haykırdı militan yürek
Zalime, zulme, haksızlığa
Kalleşe, puşta inat
Direnip
Baş kaldırdım