Başaramadık Ata'm

Sen, laik Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu;
Türk'ün, Türk'lüğün adı, sesi Ata'm.
Muştularla gelmek isterdim 29 Ekim'de,
Cumhuriyet'imin 86. yılında
Ama bulamadım ilime, bilime,
Çağdaşlaşmaya dair tek bir ışık
Göremedim güneşin gözlerinde bir umut!
Diller başka, yürekler başkaydı
Bir kaya gibi sağır, bir pınar gibi dilsizdi gezegen!..

Ağıt yakıyordu göçe zorlanan kanatsız kuşlar!
Terör trmanıyor, toprağı öpüyordu gözü yaşlı analar,
Kan kokuyordu buğday,
Elinde bayrağı, yüreğinde Ata'sı
Vatanı uğruna şehit düşüyordu asker.
Hainler pusuda, sarmış ülkeyi karanlığa gebe düşler.
Nasıl gelirdim sana muştularla Ata'm?

Yeniden çizilirken kadın-erkek yol haritası,
Kardeşi kardeşe düşman ediyordu bir bez parçası
Örtülü-örtüsüz diye ayrılırken insanlar
Halı değil, kilim değil,
Kara çarşafla türban dokuyordu tezgahlar

Tam da medeniyeti yakaladık,
Arşa değecek başımız artık derken
İleriye değil, karanlığa gidiyor ülkem
Her gün biraz daha geriye...Geriye...
Laiklik kan ağlıyor Ata'm
Devrimlerin kan ağlıyor

Arada bir esiyor, AB dedikleri yalan rüzgarı
Çağrılıyoruz kapısına kadar
Ve açılmadan kilitler,gönderiliyoruz geriye:
''Bugün git, yarın gel, daha çok ödevin var yapılacak,
Çok engelin var aşılacak!..''
ABD dersen,her an yanımızda el ele, kol kola
İstihbaratta bir numara, yok ediyor terörü (!)
Nedense hep bizden, hep Türk'ten gidiyor?
Kandırılıyoruz, yalanlara inandırılıyoruz
Ve kurduğun bu Cumhuriyet'e haksızlık ediyoruz
Kemiklerini sızlatıyoruz Ata'm, sızlatıyoruz.

İşte manzara bu, tablo karamsar,
Bağışla, sana ve Cumhuriyet'ine layık olamadık
Beceremedik, başaramadık
Karanlık gözlerine ışık olamadık!
Şafağı bekledik ama izinde yürüyemedik
Affet!
Ya da akıl-fikir ver Ata'm.

Rukiye Çelik
29 Ekim 2009