Başı Efkârlı Bir Dağım

gece yalnız
gece cesur yine
tüm gizemiyle akıyor oluk oluk
lakin korkuları olan benim
boğazımda düğümlü eski bir şarkı sözü
anıların beti benzi soluk

kir pas içinde keşkelerle
gözyaşlarımı saklıyorum karanlığa
ağız dolusu tükürükler savruyorum yüzüme
zamana
en önemlisi sana karşı
başım eğik, kırık boynum
bir bilsen
hergünüm buruk
velhasıl
buğulu gözlerin pusu kurduğundan beri
ha düştü ha düşecek
kökü çürük kırık bir dalım

boylu poslu duruşuma aldanma sakın
gün batımında esen rüzgar vurmasa bağrıma
bir de
akmasa körolası şu sevda inceden ince hüznüme
inan
bozkır yaylası kadar kurağım

aldırma sen
iki üç kadın
üç beş kişi
taş çeşme başında toplaşmalar
'tırı vırı' konuşmalar
duymazım sanma
kurşun grisi cümleler
kulağımın dibinden esip geçer
ben sadece sendelerim
bırak!
'adam değildi' desinler
umrumda değil hani
nasıl olsa kökünden koparılmış başağım

hiç korkun olmasın
günlük hayatın penceresinden bakmıyorum
cansiparane koruyorum sahici sevdamı
tecimsel kaygılarım yok
iki elim kanda olsa
her kelâmda geceye saklıyorum
şiirin sen yüzünü
şunu bil ki!
en fırtınalı yağmurlar yıkamaz
bedenime işlemiş gözlerini
suskunluğundan bu yana
damarlarımdan çekilse de kan
ağlasa da yüreğim yokluğundan
yine de sayende
başı efkârlı bir dağım...


NurVeNaz