Başıboş Yağmurlar Yıkar İzlerimi

Yüzümün kıyısından el sallıyor buruk bir hüzün,
ve rıhtımdan kalkan bir gemiye okyanus olmaya hazırlanıyor,
gözyaşlarım.





Devriliyor kirpiklerim,
göz diplerimde deprem telaşı,
yarım kalmış bir masalın intizarı dilimde,
ve saçlarımda o tanıdık poyraz.
Dokunsan ellerime şimdi sevgili,
zemheri / buz /ayaz.




"Yalancı bir bahar yalamış yüzümü,
firari ağustos böcekleri doldurmuş yırtık eteğimin ceplerini,
bir manastır sessizliği bulmuş beni hep saklandığım sokakta,
kapatmış Eylül'ün gözlerini bir rahibe küçücük elleriyle,
gözlerime mil gibi çekmiş sukuneti,
ki; mavi".





Sorma,
Havariler ve melekler.....Hatta onlar da
bulamazlar beni.
Köşe başı yorgunluklar dökülür diz kapaklarımdan,
avurtlarımı yakar tuza kesmiş inciler.
Ayrılık süzülür çisil / çisil parmaklarımdan,
boyanır kırmızıya kaldırımlar,
başıboş yağmurlar yıkar izlerimi.




Yarın ;
Dudaklarının arasında terennüm olacak adım,
avuçlarında sana bıraktığım yanlarım sızlayacak,
acıyacak ellerin.
Lâl olacak dilin.... Ağlayamayacaksın bile,
bense kaç şehir kaybolmuşluğumun hüznüyle,
annemin dizlerinden,

yine,
yeniden,


sönük bir yıldız gibi ışık toplayacağım...