Başım Sağ Olsun Sen Öldün

Başım sağ olsun,
Sen öldün...
Hani uğruna şiirler yazdığım,
Hazan mevsimim,
Baharım,
Kışım,
Varlığım sen öldün...
Yanında benliğim,
Ruhum...
Senden miras bana gözyaşları,
Dilediğim gibi ağlarım artık...
Sineme çekerim olup biteni,
Her nefeste yüreğime saplanır yalnızlık,
Çaresizlik...
Sen öldüm göz nurum,
Umudum...
Oysa ne hayallerimiz vardı bizim,
Sevdam bir düş,
Bir rüya...
En güzel düşüm,
En güzel rüyamdın,
Sen öldün,
Düşlerim,
Hayallerim öldü...
Adın öldü benim için,
Ne adın aklımda,
Ne sevdam kalbimde artık,
Seninle öldüler,
Seninle gömdük onları...
Gözlerimin son arzusu görmemek,
Ellerin bir başkasının ellerinde,
Yüreğinde bir başka sevda,
Bense kendi halinde,
Aşk aptalı,
Sevildiğini zanneden...
Hadi çık git şimdi,
Unutabilecek miyim? Diye düşünme,
Az önce öldün sen gözlerimde,
Az önce öldün sen yüreğimde...
Hani yalan olurken sen,
Hani aldatırken beni,
Aslında sen çoktan unutturdun kendini,
Bir iki gün ağlarım şimdi,
Ölenle ölünmez diyenlerdenim,
Senin adın bile öldü,
Sen öldün,
Ve benim başım sağ olsun...