Başını Omzuma Yasla

Öyle bir sonbahardayım ki
Gözyaşlarım yağmur olup akıyor bulutlardan
Çiçekler solgun
Kalbim mühür yemiş yedi başlı ayrılıktan

Bir dağın başında perişan haldeyim
Dalga gürültülerini işitmiyor kulağım
Aşka yelteniyor kalbim
Yanıyor,yakılıyor,yıkılıyor
Kanıyor kalbim,kanıyor
Zaten ne zaman ona uzansam
Hep geri çekiliyor

Demet demet papatyalar getirdim efsunlu güzelliğine
Acılarım doruğa ulaşmışken bu mevsimde
Bir yaprak gibi sallanırım rüzgarda
Ölüm kokusu alır burnum alacakaranlık vaktinde
Hayale dalarım,ağlarım
Yanarım sevgilim,sensizliğe yanarım

Şimşekler üzerime üzerime geliyor
Yıldırımların gölgesi tam tepemde
Kara bulutlar hep peşimde sevgilim
Paratonerim ise
Atmaktan yorulmuş zavallı yüreğim
Belki biraz neşelense böyle olmayacak
Karanlık terk edecek beni
Siyahi aşklar koğuşundan bir mahkum kaçacak
Yüreğime konacak

Portresini çiziyorum saçlarının
Kum katıyorum bakışlarına
Deniz,mavilik her şey bizimle
Kıyıya vuran balıkların can havliyle kaçışları
Neşemiz,gecemiz,gündüzümüz
Günümüz,yılımız,asrımız
Tepesinde koca taş dikili mezarımız
Bizimle

Kuytu sokakların sessiz sakinliği
Beni ürperten bu sevdiğim
Ne zaman bu yollar suskunluğa boğulsa
Ne zaman martı seslerini duymasam
Korkarım simit atan çocuklardan
Hangi vakit vardır ki açmasın çiçekler
İster kış olsun ister bahar
Hangi yürek vardır ki taşınmasın sevgiler
Ve hangi sevgili vardır ki
Kaybolmasın sevmeler

Ben varım sevgilim
Yüreğimi yüreğine zincirledim
Sevgi tohumlarımla bu mevsimde ağaçları yeşerttim
Bir acı rüzgar olma artık buralara
Es yine coşkuyla
Değsin tenin solmuş ağaçlara
Ama sadece bana bak aşkla
Sadece başını omzuma yasla
Güneş belirirken göklerde
Bırakma ellerimi asla...