Basit
basit yaşamak istiyorum artık,
basit düşünüp, basit konuşmak...
bütün kanım dev şırıngalarla çekilmişçesine,
aşksız ve ruhsuz bakmak yüzlere..
"özet geç p.ç !" diye bağırmak ulu orta,
konuştuğunu zannedip, geviş getirenlere...
basit yaşamak istiyorum artık,
basit sevdalanıp, basit ölmek...
kalpsiz uyanmak mesela gelen güne..
ve ana avrat dümdüz sövmek,
en güzel ikimde sektirip gitmişlere..
basit yaşamak istiyorum artık;
yadırgadamadan kıtlığı, sefaleti
uyuyabilmek gibi geceleri...
yüzümü yaktığında bir öksüzün elleri,
sırtımı dönebilmek bu yıkıma, bu zulme..
ve yutabilmek kursağımdaki lokmayı;
sanki hiç kimse ölmemişçesine...
Bunca kahretmişlik içinde, sosyal sorunların tümüne duyarlı bir yürek gördüm şiirde... Ve her dizede ironik bir başkaldırı... İsyanda ama pes etmemiş bir yürek. Sosyal sorunnlara duyarlı, olup bitenlerle ilgili bu yürek kavga yüreğidir. Ne kolayına kaçar yaşamın ne de basit olanı seçer. Asi ve güzel yüreğinizi ve yüreksesiniz şiirinizi kutlarım can hemşehrim. Selam ve saygılarımla...