B/aşka Sessizlik

Deryalar dolusu bir yalnızlık taşıyorum düşlerimde
Sönüyor korku dolu bakışlarım
Gündüzlerin geceye kapı araladığı her an
Bir şarkı düşer gözlerden yüreklere

Ay parlar gökyüzünün derinlerinde
Ağaçlar rüzgarda sallanır
Bir deli soğuk eser ruhuma
Sonbaharın tam ortasında
Yağmurun hatırı kalır

Dizginliyorum içimdeki ayrılıkları
Kanatlanıp uçasım geliyor bulutlara
Acılar teğet geçiyor artık yüreğimi
Ayrılıklar değişmiyor

Zaman nasıl da geçiyor değil mi ?
Hazan vakti çoktan gelmiş olmalı
Sığınacak bir liman aramak gerek
Yoksa yutacak bizi bu azgın fırtına

Tüm içtenliğimle sesleniyorum duvarlara
Yoldaşlarım, sessizliğinizi bozun artık
Ara sıra çatırdıyorsunuz eksik olmayın
Derdime ortak, başıma yastık oluyorsunuz

Belki de ihtiyacım olan tek şey bir masum tebessümdü
Hayatın yoksulluğuna aldırmadan dağlara haykırmak
Keman sesleriyle uyanmak gerekirdi güne
Süpürge gürültüsüyle değil

En kuytu köşelerde duyardım aşkın sesini
Yosun tutardı dalgalara yuva olan sahiller
Onlarca yıldız parlardı şu yaz gecesinde
Hiçbiri senin kadar dünyamı aydınlatamazdı

Loş ışıkların pencereme vurduğu anda
Uğra kapıma sevgilim
Misafir edeyim boynu bükük güzelliğini
Kollarımda uyu güneş doğana dek...