Başkalaşım

gözler ki düştü ummana
yanmanın tadına doyamadan
bir güneş göremeden
ki gözlerimiz sürgülü
tutkulara tutsaktı yaşadıklarımız
kimse bilmedi küskünlüğümü
düşürdükçe gözlerini yere
susuyordu tüm sorgular
ve kılı kırk yararcasına bir sitem
yağmurlara karışıp akıyordu
ellerimin arasında kan görüyordum
yürüdükçe beynime oksijenler
iç çekiyordum
tıkanmışlığında boğazıma
açlık sevgiye
bulamayacağın bir yol
tabelasız...
öylece dürüm yaptım kelimeleri
ve sundum sana
ayransız
kuru kuru belki
ama sade
saf
ellerimi çektim sonra
ay hilale dönmüştü
kaçıyordu sanırım karanlıktan
ya da kaçırıyordu yüzünü benden
haykırışlarımdan çaresizlik akıyordu
oluk oluk nefes çıkıyordu
seni mi haykırıyordu
neredeydi kaybettiğim
rüzgarlarda uçuyor düşlerim
hiç koklamadım ben seni
nasıl hissetmiştim varlığını
karışırken aşkım hüzne
dönüyordum
bir dönüşle
metamorfoz...
yandığım anda
buharlaşma...