Başkaldırı

Dili bozuk sükûtum baş kaldırdı dünyaya

Ayağının altında ezerken asırları

Haykırdım yıldızlara dağın başında aya

Çekip döktüm kalbimden acı veren sırları.

Doğruyu diyeceğim duysun artık el âlem

Yazıversin olanı kırmadan beni kalem.

Yitirdiğim düşlerim önüme dökülüyor

Nefesimi kesiyor içimdeki bin gamla

Saçlarımla birlikte hayalim sökülüyor

Yüreğimi yakıyor akıp düşen her damla.

Söyledim fütursuzca içimde hazır durur

Yedi beş şiddetinde depremle beni vurur.

Bilmem artık gelen an ne götürür ne alır

Dağların zirvesinde sert bir taş olur muyum?

Çıldıran günlerimden belki de adım kalır

Fırtınayla savrulup hurdahaş olur muyum?

Sanırım tek çare var, ölüm; en iyi çözüm

Sen gitmeden inan ki kapanmak bilmez gözüm.

Kötüleri kurutup alnımdan akan terle

Temizlik yapacağım can kopmadan bedenden

Deşeceğim içini elimdeki neşterle

Hey dünya! Bak bu yana! Yoksa korktun mu benden?

Parmağım tetiktedir namludan doğsun güneş

Hedefim belirlendi. Durma! Nişan al! Ateş!